Sessieduur
Sessies krijgen een tevoren afgesproken duur, bijvoorbeeld door het aantal aanwezigen. Het gaat er immers niet om dat er gesproken wordt, het gaat er om dat er naar elkaar geluisterd wordt.
Gesprekken krijgen ook een tevoren afgesproken maximum duur. Er is een ‘spreektijd’ van meestal 5, 10 of 15 minuten max, met direct daaropvolgend een ‘antwoord’ door toehoorders die vanuit hun eigen ervaring willen reageren (van respectievelijk 0,5 of 10 min max)
We raden een zandlopertje aan om eea voor iedereen duidelijk te maken.
Praten zonder iets te zeggen
Wanneer je een groep mensen bij elkaar zet die het lastig vinden om over een onderwerp te praten dan kan het zijn dat er een sfeer ontstaat waarin veel gepraat maar eigenlijk niets gezegd wordt. Het lijkt zinnig om “discussiëren om de tijd vol te maken” af te breken en te verplaatsen naar een ander moment. Dat zijn gespreksonderwerpen die buiten de sessies aan bod kunnen komen en dan misschien best enorm interessant kunnen zijn maar de afgesproken sessie-tijd zal vooral worden besteed aan persoonlijke ervaringen van sprekers en de persoonlijke ervaringen van toehoorders in reactie daarop.
Manieren om het eigenlijk nergens over te hebben zijn bij voorbeeld:
- Praten over “wat verslaving nou eigenlijk wel niet is (en of ik dan wel verslaafd ben if niet: “ik ben geen junkie”, “het is een ziekte dus…”, “het is géén ziekte dus…”, “het zit alleen maar tussen de oren”)
- Praten over politiek en de macht van verzekeraars (“dit zou vergoed moeten worden dus ik kan niet …”) … We kunnen stemmen maar verder hebben we hier en nu geen invloed daarop dus laten we het hebben over de dingen die we hier en nu kunnen beïnvloeden.
- Praten over Godsdienst-of-niet (“Alleen met -mijn- God heb ik de kracht”, “ik wil niet naar de hulpverlening want daar geloven ze in God”) … De realiteit is dat sommige mensen zich gesteund voelen door hun geloof en andere mensen juist niet.
- Praten over “abstinentie is de enige weg” versus “Nee, moderation is de enige weg”… De praktijk is dat de meeste mensen die problematisch gebruiken uiteindelijk in een vorm van zelfcontrole terecht komen (bijna 90%), dat een deel verloedert en een deel sterft (er zijn meerdere wegen naar Rome en het Rome van de één is het Rome van de ander niet).
integrative addiction management.com 