Seksualiteit is een krachtige behoefte. Dat weten we al sinds Freud. En macht is voor veel mensen een afrodisium. Niet voor niets wordt in de wereld van BDDM de afkorting S/M niet alleen vertaald met SadoMasochisme maar ook met “Spelen met Macht”, niet voor niks worden -rolbevestigend- vrouwen wel sekssymbolen voor mannen en mannen wel statussymbolen voor vrouwen genoemd… Daar kan je het heel erg mee oneens zijn maar dat wordt toch echt door veel mensen zo beleefd.
Daarom moet seksualiteit een bespreekbaar onderwerp zijn in de intervisie van coaches/sponsors.
Zie ook het huiswerk voor coaches
Wij denken dat coaches er niet mee komen om hun seksuele of hun intieme behoeften te ontkennen (een grensoverschrijdend diepe intieme vriendschap is misschien maatschappelijk beter geaccepteerd maar voor het proces evenmin goed als een seksuele relatie in de coachingsrelatie). Daarom denken we dat het goed is wanneer coaches zich met de vragen bezig houden als:
- Denk jij dat er op intiem gebied ook grensoverschrijdingen mogelijk zijn, net zoals dat ook op seksueel terrein bestaat?
en:
- Hoe ga je om met de erotiserende werking van de macht en de afhankelijkheid die ontstaat wanneer je iemand hulp biedt in een kwetsbare fase van haar/zijn leven…
Natuurlijk kunnen er gevoelens ontstaan tussen mensen en dus ook tussen sponsor en gesponsorde, tussen een coach en een coachee.
Het heeft weinig zin dat te ontkennen.
Niet voor niks wordt het bed delen met je sponsor uit het 12-step programma wel -smalend- aangeduid met “de dertiende stap”… Ik zeg dat misschien wat bot maar dat is niet omdat het nooit gebeurt :-S.
Pas wat je erkent kun je herkennen.
Pas wat je herkent kun je verkennen en bekennen.
Alleen wat je herkend, verkend en bekend hebt kun je sturen.
- Vind jij dat een Coaching relatie door kan lopen wanneer er een seksuele stap is gedaan in het contact.
Vind jij bijvoorbeeld dat een coach een stap terug zou moeten doen wanneer de seksuele component in de relatie op de voorgrond is gekomen?
Zonder flauwe veroordeling: we hebben allemaal meegemaakt dat een goed voornemen soms echt onvoldoende bleek om aantrekkelijke dingen niet te doen…
Soms is het de makkelijkste manier om controle te behouden door mogelijkheden af te blokken en/of de mogelijkheid van de behoefte openlijk te bespreken…
Veroordeling -weten we- brengt weinig resultaat, ontkenning van de kans op een eventuele behoefte net zo min. We zijn allemaal volwassen mensen dus het geeft niet als er gevoelens ontstaan, het draait er om hoe of dat we met die gevoelens om gaan…
zie ook: wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (wgbo)*
integrative addiction management.com 