Question: Hoe kan ik mijn partner (of kind) nou in godsnaam laten stoppen met dat gebruik?
Answer: Hoe hard moet je daar mee bezig zijn?…
Stoppen of starten?
Vrijwel iedereen komt zelf -of voor een partner of kind- binnen met de vraag: Hoe kan ik hem/haar nou in godsnaam laten stoppen met dat gebruik!?! Maar het is eigenlijk de vraag hoe hard je daar mee bezig moet zijn?…
Het onderwerp “je moet stoppen!” (of minderen) bij een verslaving die door de ‘eigenaar’ niet (h)erkend wordt is bijna altijd vol-le-dig nutteloos. Daardoor ontstaan vrijwel altijd meningsverschillen waardoor mensen zich vooral gaan ingraven in de loopgraven waarmee vooral het verzet tegen de beoordeling “verslaafd” op de voorgrond komt …en het belangrijkste onderwerp uit dus de aandacht blijft: “what the F… moet ik doen met mijn leven zonder mijn ‘middel’?”
Wat moet ik doen met mijn energie en tijd zonder mijn trucje om mijn leven leuk, interessant, spannend, expressief, geil, mooi, warm, rustig, spiritueel, kalm of positief te maken? Wat kan ik in de rest van mijn leven doen waardoor ik het middel kan leren zien als wat het is: eigenlijk vrij oninteressant voor levenskwaliteit op de langere termijn.
zelfs al heeft het in mijn nucleus accumbens gekaapt waardoor ik het als erg belangrijk ervaar (…) Maar dat is wat biologische verslaving doet…
Het uitsluitend richten op “niet-gebruik” werkt niet. En dat heeft drie redenen:
Één –
Het wrange is dat ons brein het woordje “niet” niet kent. Denk er maar over na: “niet-doelen” hebben geen richting. Er zijn duizend manieren om mis te schieten maar er is maar één manier om midden in de roos te schieten. Maar erger nog, het richt je aandacht juist op hetgeen waar je minder aandacht op wilt leggen. Als ik bezig ben met “niet zo rood!” (een abstract voorbeeld) dan zie ik toch vooral allemaal rode dingen voor mij.
Twee –
Wat is verslaving, eigenlijk?
Er zijn veel verschillende definities van maar als je ze op een rij zet dan is het toch vooral dat iets dat eigenlijk onbelangrijk is -zeker als oplossing voor problemen op de langere termijn- op de korte termijn als heel, héél belangrijk wordt ervaren. Als ik nou iemands aandacht vooral op het middel richt, dan is voorstelbaar dat ik alleen maar méér trek krijg omdat de ‘behandeling’ die draait om “jij moet niet-gebruiken” vooral het gebruik belangrijk maakt (dat al zo belangrijk was) maar nu met het woordje “niet” ervoor… (niet-rood)…
Drie –
Je zou kunnen zeggen dat ik met een verslaving een blinde vlek heb voor andere oplossingen dan mijn ‘middel’ om om te gaan met lastige gevoelens of lastige dingen die ik zou willen beleven. Je kan ze niet doen om dat je ze niet (h)erkent omdat je niet weet dat ze werkzaam of belangrijk voor je ouden kunnen worden als je ze zou gaan oefenen…
Een “niet-aanpak” heeft niet zo veel zin als je het niet zet in het kader van een wel-aanpak. Wat ga je oefenen? en vooral waarom wil jij dat doen, eventueel “waarom zou jij dat kunnen gaan willen?“. Want houdt er rekening mee dat het voorlopig zo is dat het onvermogen om te zien wat jij zo helder kan zien voor de persoon in kwestie pas zichtbaar en voelbaar gaat worden na de investering van de oefening.
Het wrange is dat ik me pas “de moeite waard” begin te voelen NA dat ik de moeite heb gedaan… en tot dat moment voelt “al die moeite” dus behoorlijk tegen-natuurlijk…
Als je het hier eens over wilt hebben of
…als je eens (anoniem) wilt praten
bij een kopje thee of koffie?.. dat kan!
Als je het hier privé over wilt hebben:
Of plaats hieronder een openbare opmerking.
integrative addiction management.com 